Wednesday, May 28, 2014

Dag 501: Waarom Dieren Mensen Bijten


Een paar dagen geleden heb ik een beet gekregen van een paard. Het paard heet Tyson, en ik kreeg de verantwoordelijkheid toegewezen om elke namiddag zijn hoeven te kuisen en zijn lichaam te onderzoeken voor teken.  Ik heb niet echt ervaring met het werken met paarden voordat ik hier naar de Farm kwam en sinds ik hier ben ga ik met de paarden die hier zijn en waar ik mee werk om alsof het honden zijn. In de zin van dat ik hen knuffel en kusjes geef en ik heb geleerd om strikt te zijn met hen wanneer ze ondeugend zijn.

Maar, omdat ik nooit een onderwijzing gekregen heb in verband met hoe een paard eigenlijk functioneert, ben ik mij nooit gewaar geweest van het feit dat je aan de lichaamstaal van een paard kan zien in welk humeur het zich bevindt. Ik bedoel, met honden is dit ook zo, en met alle dieren in feite -- ze communiceren via lichaamstaal. Maar ik heb dit nooit ingezien omdat ik het nooit heb moeten inzien. In de zin van dat ik altijd met honden en katten heb omgegaan vanuit een persoonlijk verlangen om hen affectie te geven  en om zelf affectie terug te krijgen - waarin ik hen behandel alsof ze knuffeldieren zijn.

Het is pas nu dat ik hier op de Farm te maken krijg met groepen van dieren, er zitten bijvoorbeeld 7 honden samen in één huis of met andere dieren dan ik gewoon ben, zoals paarden - dat ik begin in te zien dat er meer is aan een dier en aan de mens-dier communicatie en dier-dier communicatie dan ik ooit heb begrepen of gezien. En het eigenaardige is dat hoe dieren omgaan met elkaar en hoe ze reageren op menselijk contact niet zoveel verschillend is van hoe mensen in elkaar zitten. Als mens zijn we ons echter niet gewaar van de onderbewuste en onbewuste patronen die aan de basis liggen van ons gedrag en sociale interactie, waardoor we er ons ook niet zo makkelijk van gewaar kunnen zijn in dieren.

Bijvoorbeeld, wat ik heb ingezien is dat een dier, zoals bijvoorbeeld honden en paarden, dingen niet 'zomaar' doet. Dieren weten heel goed wat ze doen en hoe ze bijvoorbeeld de mens kunnen manipuleren om te krijgen wat ze willen. Ik bedoel, dat is precies wat de mens zelf ook doet met zijn omgeving - en net daarom zien we het niet in andere wezens. Er is ook een specifieke sociale code en omgang die speelt in een roedel honden of een groep paarden. En dan is er nog de lichamelijke tekenen en verschijnselen die aanduiden hoe een dier zich voelt en die dienen als waarschuwingstekenen of indicators die aanduiden hoe je je als mens het best handhaaft tegenover hen.

Ik hield absoluut geen rekening met al deze factoren in het moment dat Tyson mij in mijn rechterarm beet. Ik was in mijn 'troetel-modus' en ik ging ervan uit dat Tyson gewoon een 'schattig paard' is en dat hij genoot van mijn vertroetelingen en mijn aanrakingen. Ik keek niet naar zijn gezicht en ik zag al de tekenen niet die mij hadden kunnen laten weten dat hij iets van plan was en dat hij zich eigenlijk in een ondeugende bui bevond.

Ik bedoel, nadat hij mij had gebeten, ging ik in een reactie van kwaadheid en beschuldiging omdat ik dacht van 'hoe durft hij!', 'ik was gewoon lief tegen hem en hij doet mij zomaar pijn!' - en vanuit die reactie van beschuldiging ging ik dan in een ervraing van het slachtoffer spelen door mij dan bijvoorbeeld angtig te gaan voelen tegenover al de andere paarden, en ook tegenover al de honden. En, elke keer ik een hond aai of dicht bij een paard sta, ga ik nu in een korte intense reactie van angst dat het dier mij zal pijn doen, 'net zoals Tyson', 'zonder reden'.

Maar, wat ik hierin uiteindelijk heb ingezien is dat deze reactie in mezelf van kwaadheid en de gedachte van 'hij deed mij pijn zonder reden' eigenlijk aantoont hoe ik absoluut niet in lijn sta met de realiteit - in de zin van dat ik bijvoorbeeld de moeite niet doe om mij gewaar te zijn van het feit dat Tyson geen troeteldier is. En dat ik de moeite niet doe om mezelf in zijn schoenen te verplaatsen en te begrijpen wat het wil zeggen om een paard te zijn en hoe het is dat een paard eigenlijk functioneert, of wie Tyson eigenlijk is, wat zijn verleden is en hoe hij in zichzelf functioneert - omdat, het enige wat ik wilde zien en overwegen, is mijn eigen verlangen om hem te benaderen vanuit het eendimensionele idee in mijn geest dat Tyson gewoon een 'lief klein paard' is --- waarin mijn omgang met hem dus gebaseerd is op een persoonlijk idee over wie Tyson is, maar niet op een waarachtig inzicht in en begrip van wie hij werkelijk is en hoe hij werkelijk functioneert.

Omdat, als ik de moeite had gedaan om mezelf te onderwijzen en om mijn relatie met paarden te onderzoeken en om te begrijpen hoe het precies is dat een paard bestaat en functioneert, dan had ik waarschijnlijk het gebeurde kunnen vermijden. En, dan had ik tenminste inzicht gehad in waarom het is dat hij gedaan heeft wat hij heeft gedaan. Het feit dat ik nu reageer met kwaadheid en beschuldigingen laat enkel mijn machteloosheid zien in relatie tot mijn realiteit omdat ik niet begrijp en versta waarom of hoe dingen gebeuren.

No comments:

Post a Comment