Saturday, May 3, 2014

Dag 488: Hoe creëer ik het Eind van mijn Relatie door Gebrekkige Communicatie?



Ik heb nooit het punt begrepen van 'elkaar leren kennen' wanneer het aankwam op relaties. Ik begreep of zag niet hoe 'een relatie' iets meer zou kunnen zijn dan een gevoel van aantrekking als een seksueel verlangen dat in feite puur gebaseerd is op het uiterlijk. Ik heb nooit echt tijd gespendeerd aan het 'leren kennen' van mijn seksuele partners en onze relatie begon meteen op het moment dat we seks hadden. Alsof die daad van 'seks hebben' op de één of andere manier iets speciaal betekent in verband met wie wij zijn in relatie tot elkaar - alsof het feit dat wij nu seks hebben gehad en die intense gevoelens van seksuele aantrekking 'geconsumeerd' hebben wil zeggen dat er plots één of andere innige verbinding bestaat tussen ons.

En dat leek ook steeds het geval te zijn, althans in de eerste paar weken van die relatie leek het altijd alsof we voor elkaar gemaakt waren en alsof het lot ons had samengebracht en alsof we perfect zijn samen, van nu tot in de eeuwigheid! Maar dan, vreemd genoeg, om de één of andere reden ebde dat intense gevoel van verbinding weg, ontstond er meer en meer conflict en wrijving tot de relatie uiteindelijk uiteen viel.

Het is eigenaardig wanneer ik nu kijk naar de absolute tegenstrijdigheid tussen hoe ik mij voelde en de dingen die ik geloofde en dacht in mijn geest in verband met de 'relatie' die ik heb met dit 'speciale individu' die mijn leven is binnen komen wandelen - en de eigenlijke fysieke realiteit van de situatie. In de zin van dat ik bijvoorbeeld wel een intense verbinding VOELDE in mezelf, maar in werkelijkheid kende ik mijn 'partner' niet eens werkelijk. Wat ik van hem wist was flarden van informatie uit gesprekken die ik af en toe met hem had - waarin ik wat hij mij vertelde over zichzelf ronddraaide in mijn geest om in één of ander beeld te passen van mijn 'perfecte partner'. En, omdat ik een beeld had gecreëerd van 'wie hij is' in mijn geest, opgemaakt uit stukjes en beetjes informatie - geloofde ik nu dat ik 'weet wie hij is' en dat hij wel degelijk mijn 'perfecte partner' is.

De reden waarom dit punt problematisch is in het creëren van een relatie met iemand, is dat, wanneer de relatie/energie op z'n eind loopt, en de conflicten komen naar boven en uiteindelijk maakt één van beide partners het uit - dan is er de neiging om te denken dat oftewel ik oftewel mijn partner het 'probleem' was of of de één of andere manier een fout begaan heeft. Maar, wat het eigenlijk was, is niet dat er fouten gemaakt werden door de ene of de andere partij, maar eerder dat er nooit voldoende communicatie geweest is tussen beide partijen, waardoor beide partners niet begrepen waar de ander vandaan komt in zichzelf of hoe de ander bestaat in zichzelf in relatie tot wat hij/zij doet of zegt.

Ik bedoel, de hele relatie is in dat opzicht al gefundeerd op een wankel startpunt omdat er vanaf het begin af aan niet actief gekeken werd door beide partners of ze wel samen zouden passen door middel van communicatie. Wat ik heb ondervonden in verband met hoe communicatie bestaat of ontstaat tussen twee mensen die zich aangetrokken voelen tot elkaar of twee mensen die bewust of onbewust op zoek zijn naar een relatie en/of seks, is dat er een vorm zal zijn van 'elkaar leren kennen' en 'communicatie', maar dat deze vorm niet gebaseerd is op het startpunt van daadwerkelijk mezelf ondersteunen om een relatie te creëren die het beste zal zijn voor mezelf in mijn leven --- de communicatie is eerder een vorm van 'flirten' waarin er aandacht besteed wordt aan het creëren van positieve gevoelens, waardoor beide partners zich bijvoorbeeld zullen uitdrukken in en als specifieke 'persoonlijkheden' die 'aantrekkelijk' bevonden zullen worden door de ander persoon -- terwijl de eigenlijke realiteit van wie we zijn binnenin onszelf onderdrukt wordt. Zo is het echter dat die realiteit uiteindelijk toch naar boven zal komen - en er zal bijvoorbeeld wrijving ervaren worden in de relatie uiteindelijk net omdat men zichzelf heeft onderdrukt.

Ik bedoel, dat is wat ik vaak heb ervaren in mijn relaties, is dat ik mij uiteindelijk plots gefrustreerd en kwaad begin te voelen in relatie tot dingen die mijn partner doet - waarin het lijkt alsof ik mij gefrustreerd/kwaad voel omdat ik die delen van mijn partner niet leuk vindt, maar wat het eigenlijk is, is dat ik mezelf in het begin van de relatie onderdrukt heb en dat ik nu kwaad en gefrustreerd begin te worden op mezelf omdat ik mij er in mijn onderbewustzijn van gewaar begin te worden welke de mate is waarin ik mezelf heb 'weggegeven'/'opgegeven' voor de relatie.

Dus, wat eigenaardig is, is dat ik mijn partner ga beginnen beschuldigen van dat hij op de één of andere manier mij probeert te onderdrukken  en dat hij geen rekening houdt met mij of geen respect heeft voor mij in de dingen die hij doet - terwijl hij in werkelijkheid niets te maken heeft met waarom ik mij nu plots zo voel tegenover hem. Hij is immers min of meer hetzelfde gebleven vanaf het begin, ik ben het die niet eerlijk was met hem en mezelf over wie ik eigenlijk ben omdat er delen waren van mezelf die ik beoordeelde als 'negatief' en waarvan ik geloofde dat hij mij niet zou aanvaarden of dat hij niet in een relatie zou willen zijn met mij als hij mij zou zien zoals ik eigenlijk ben - en die ik daardoor onderdrukte en verborgen probeerde te houden. En dus nu voel ik mij gefrustreerd omwille van wat ik mezelf heb aangedaan. Dus, als ik op dat moment niet eerlijk kan zijn met mezelf over het feit dat ik verantwoordelijk ben voor de ervaring van frustratie en kwaadheid, en als ik mezelf toesta die kwaadheid naar mijn partner toe te kanaliseren - uiteraard geef ik mezelf dan ook de kans niet om oplossingen te vinden en om te ontdekken hoe het zou zijn om mezelf wel uit te drukken en te aanvaarden zoals ik ben terwijl ik in een relatie ben met iemand, ik zal eerder conflict creëeren dat uiteindelijk zal leiden tot het einde van de relatie.

Wat ik heb ondervonden is dat wanneer de relatie dan eindigd, dat ik oftewel de fout zag in mijn ex oftewel in mezelf - maar ik besefte nooit dat de kwestie eigenlijk was dat ik in en tijdens onze relatie  nooit zelfs de tijd genomen heb om zelfs in alle eerlijkheid met mezelf te onderzoeken of en hoe wij eigenlijk bij elkaar passen. Ik heb nooit de moeite gedaan om duidelijk te zijn met mezelf over wat ik eigenlijk wil van de relatie, laat staan dat ik daarover duidelijk geweest ben met hem -- omdat, ik geloofde in mijn geest dat het 'hebben van een relatie' belangrijker is dan wie ik ben en wat eigenlijk werkelijk het beste zou zijn voor mezelf in mijn leven op aarde.


No comments:

Post a Comment